türk rock camiasının daha fazla grup çıkarmaması iyi oldu bir yerde, soluklandı arkadaşlar. gazoz firmalarının sponsor olduğu konserlerle anadolu’daki seyircilerlyle buluşuyorlar, aman ne güzel. açıkçası lambadan cin çıksa bir dileğim artık “ingilzce bir singılla dünyaya açılmak istiyoruz” diyen rock grubu üyesi görmemek olabilirdi ki ne lambaya ne de cine gerek kaldı. atari salonunda ken’lni blanka’ya kaptırmış oyuncunun tuşlara yumruk atarak kurtulmaya çalışması kadar çaresiz bir durumdu zira bu adamların halleri. e artık karizmatik rockstarlarımız da yok. zaten ergenliği ve erken yetişkinlik dönemi müthiş asosyallikle geçmiş adamın konuşurken takıldığı yerlerde “aaaaaa” diye yaptığı samimiyetsiz mesut yılmaz çıkışları “bakın ben karizmatiğim”den çok “yok lan bildiğin orospu çocuğuyum” mesajı veriyordu ki bunu basit bir analizle ispatlayabilirim. analiz dediğin psikanaliz, freud falan yani (burada adı evrim ya da devrim olan kızlara mesaj yollama derdindeyim. cumartesileri beyoğlu’nda oluyorum genelde, siz nasıl döneceksiniz? bize gidelim isterseniz?)
devamı gelecek.
imza: tek ülküsü 40ından sonra ufak bir anadolu beldesine belediye başkanı olup vatandaşa hizmet götürmek, tanınmak, sevilmek, sayılmak olan adam.