2011’e nasıl girdiğimi hatırlamıyorum, 2010’a da, zaten şansım olsaydı bu iki yıla da girmezdim. hakikaten düşündüm de 2000 ve 2005 yılları dışında yeni yıla nasıl girdiğimi pek hatırlamıyorum. 2000 yılına girerken içimde “acaba dünya yok olur mu lan” şüphesi yok değildi ne yalan söyleyeyim. zaten o zamanlar cemaatten yeni kopmuş (ataköy 5. kısım satanist cemaatindeydim) ve birtakım depremler yaşamış bir bireydim, dünyanın kesinlikle yok olacağına inanmam gerekirken ihtiyatlı bir bakış açısına sahip olmam daha o zamanlar ne kadar realist biri olduğumu ortaya koyuyor. 2005’e de film izleyerek girmiştim ama hangi film olduğunu hatırlamıyorum.
genelde 31 aralık gecelerinde oyuncağı elinden alınmış küçük ibo gibiyimdir. neden olmayayım ki? artık çekilmez hale gelen “seneye görüşürüz” esprisini en az on, milli piyango çekilişi için “bir yerden para bekliyorum, 30 trilyon kadar” esprisini de nereden baksan bir beş kez duyduktan sonra bir insanın nasıl hissetmesi beklenebilir ki? aynı şeyleri tekrar yaşayacağımız bir amına soktuğumun yılına giriyoruz işte daha ne olsun. ama bu gece farklı bir şey olsun, mesela saat tam 00.00 olduğunda zombi olayım. evet. bunun üstüne gideyim.
zombilerin gelmiş geçmiş en kıytırık kurgu ürünü olduğuna dair inancım her zaman kuvvetli oldu. ölü bir insanın dirilmesi ve kendi türünü yiyerek yok etmeye çalışması dışarıdan bakınca gülünç birer hadise. ölülerin dirilmesi bir yere kadar kabullenebiliyorum fakat niye insan etiyle besleniyor ki bu arkadaşlar? dirildiklerinde açlık hissediyorlar diyelim, yahu o zaman ota falan saldırması lazım. buradan konunun ilgilerine sesleniyorum: flash tv için film hazırlayıp senaryosunda hayalete “seni öldürürüm” diyen bir karaktere yer verenler kadar komiksiniz hatta sizin amınıza koyayım. zombi mombi yiyorsunuz milleti. kurt adamlara, vampirlere, uzaylılara, isyankar robotlara saygım var bu arada ama zombilere yok, ne kadar zombi varsa da. neyse.
yeni yıla zombi olarak girme fikrimden vazgeçmiş durumdayım, çünkü michael jackson olarak gireceğim. maalesef bu bir plan değil, gerçekleşecek olan şey. zira vahiy olarak geldi bu. bu kez bana değil hasan mezarcı’ya geldi, ben de ondan aldım haberi (bu arada hasan’ın da canı çok sıkkın, nedenlerine girmiyorum). bu yüzden saat 11 gibi evde ne kadar hap var alıpsa yutmayı ve çook derin bir uykuya dalmayı planlıyorum.
siz eğlenin.
One reply on “yeni yıla girerken”
2005 den sonra giren yılların hepsi bize girdiğinden hatırlamıyor olabilirsin. Çok sikimsonik zamanlar zira. Dolar, benzin, işsizlik, pahalılık uçtu gitti. Çocuklar bile adam gibi çocuk olamıyor lan!