fotoğraf albümü # 1

eskilerden bir yazı daha. bu tip hikayelerin devamı seneler sonra yine buradan gelecek, hiç merak etmeyin.

ilk olarak şu ayakta duranlardan başlayalım, önce küçüklerimi atalım diyorum ben. solda ayakta duran kişi büyük amcam demir. kendisi tiyatrocuydu, ailede de pek sevilirdi. işinde de başarılıydı oldukça, batının en tanınmış oyuncularından sayabiliriz onu. büyük törenlere davet edilirdi, kırmızı halı üzerinde yürürdü falan. arada bir beni de alırdı yanına, takılırdık amca-kuzen. şimdilerin bekımı neyse o zamanlarda da amcam öyleydi, genç kızların yüreklerini hoplatırdı. hergün üçer beşer götürürdü hatunları, beni de kapıya dikerdi yengemi gözetlemem için. 32 yaşına kadar pekçok oyunda rol aldı, daha sonra hastalığı yüzünden işlerine ara vermek zorunda kaldı. hiv virüsü taşıyordu, üç sene sonra da yengemi dul, beni amcasız bıraktı.

ortada ayakta duran melahat halam. kendisini hiçbir zaman sevmedim hatta ifrit olurdum her hareketine, aaah ahhh sen benim halam olmayacaktın bak ben sana şimdi neler yapardım diye düşündüğüm çok olmuştur kendisi hakkında. dönemin kadın hakları derneği başkanıydı, yanına kendi gibi 15-20 kadını daha alır beraber mitinglere giderlerdi, hergün kendisini televizyonlardan izlerdim, o cırtlak sesi hala kulaklarımda. sonra kocasında tarafında aile içi şiddete mağruz bırakılan kadınların yardımına koşardı, karı-koca arasına girer, kendi girdiği yetmiyormuş gibi bizi de olayın ortasına sokardı. ağzı burnu patlak kadınları eve toplardı, geceyarısı bunları döven kocaları bizim malikaneye basardı. bahçıvan  nuri amcayla ben bu yüzden çok dayak yedim. kendisi hiç evlenmedi, şu an 189 yaşında ve büyükada’da kendi malikanesinde kalıyor. kendisine şöyle seslenmek istiyorum: “hala hala, bizi çektirdiklerin yetti, gelme adadan buraya, senin amına koyim ben siktiminin bakiresi, manyak hayvan azgın karı” ohhh rahatladım.