günlerim sanki boşa geçiyor. yıllardır tanımama rağmen bazen kendimden korktuğum oluyor. bu cümleyi özellikle yazdım. gelip biri “kendini asla tanıyazmazsın dostum. x abc’de şöyle yazmıştır…” diye bir yorum yapsın, engin dağların filozofu kesilsin diye. felsefe çok boş bir şey.
hayatın anlamını kuruçeşme sahile demirlemiş ufak bir kayıkta şarap içerken anlayacağımı hiç sanmıyordum. yağmurun hafif bir şekilde yağması yüzünden altına girdim, düşündüm ve her şey değişti. artık paraya değer vermiyordum ahahah evet gerçek bu. sonra yağmur kesildi, karaya çıktım ve başladım yürümeye. yürüdükçe gördüğüm insanlar, arabalar bana başka bir şeyi öğretti; para bu dünyadaki en önemli şey.
diyorum ya… düşünceler, duygular nafile, her şey nafile. beyhudelik öpüyor işte her şeyi.
One reply on “nafile”
paraya sahip olmak en önemli şey ama para bu beyhudelikten daha fazlasını vermiyor insana. düşünceler ve duygularda yatıyor bundan kaçınmak. yanlış hayatı olduğu gibi kabul edip yanlışlarıyla yaşamak gerçeklikten daha da çok uzaklaşıtırıyor. ilüzyonlardan kaçınabilmenin tek yolu da onu kabul etmemek. sadece memnuniyetse amaç zaten her şey çok saçma amk