fındıkzade’ye mi taşınsam ya

insanlar istemeseler de kötü alışkanlıklara sahip oluyorlar. eğer herhangi biri bunun farkındaysa masumdur bu devirde. farkında olup bir de bununla mücadele ediyorsa o zaman kahramandır.

şimdi bu hikayenin kahramanı benim. aslında herhangi bir kötü alışkanlığım yoktu. ama birkaç gün bu şehirden uzaklaşmak iyi gelirdi. aslında sadece bunu söyleyecektim, sadece kafanızı karıştırmak istedim. eskişehir’i gördüm, güzeldi. düzce araydı. ankara içinde “a”, “r” ve “a” harflerinin art arda gelmesi kesinlikle tesadüf değil. ama yozgat…

bir kez daha sözün bittiği yere geldim galiba.

ama devam edeceğim. bu arada başka yerlere de gittim, ama onlardan bahsetmeyeceğim.

istanbul dışında kaldığım sürece yapacaklarımın bir listesini yaptım, kafamda kalanları sizinle paylaşacağım.

• ilk günümü en kalabalık semtlerde dolaşarak harcayacağım.
• ortalama üç günde bir diş fırçalayan insanların tıklım tıklım doldurduğu otobüslere bineceğim.
• kafamı havaya bulutlar değil vinçleri görmek için kaldıracağım.
• deniz en pis koktuğu sahillerin kenarında tek başıma oturup geleni geçeni izleyeceğim (desem de bu havada kimse olmaz, şiir yazarım o durumda).
• harfiyat atığı dolu yeşil alanlarda futbol oynayan çocukların maçlarına karışacağım, skoru değiştireceğim.
• pide ve börek salonlarında eşine az rastlanır bir romantizm yaşayan çiftlere tanıklık edeceğim.
• avm’lerde elinde iphone ve dirseğinde çanta taşıyan kızların (biliyorsunuz o duruşu) kollarını kesmek isteyeceğim.
• sinemaya gitmek için evden çıkıp kahve içip döneceğim.
• vites değiştirirken kızların bacaklarını elleme numarasından vazgeçeceğim. artık yemiyorlar.
• kahvehanelere gidip siyasi tartışmaları dinleyeceğim
• ganyan bayilerine “patlamış mısır” hizmeti sunacağım.
• beyoğlu’ndaki eylemcilerin rengini uzakta anlama dalındaki rekorumu kıracağım.
• kuaför cengiz’e gideceğim. grindcore grubu olan değil berber olan. beşiktaş’ta bu berber.
• bloga yazacağım. ki yazıyorum şu anda.